Κανόνες στον πάγο - Απλό και εύκολο το χόκεϊ
Πέρα από το πάθος και το συνεχή ρυθμό που το διακατέχει, το χόκεϊ επί πάγου είναι αγαπητό στις χώρες που αναπτύχθηκε και ανδρώθηκε και εξαιτίας των σχετικά απλών και εύκολων κανόνων του και τις ελευθεριότητας που το διακρίνει.
Ο αγώνας και οι διαιτητές
Ο κάθε αγώνας αποτελείται από τρεις περιόδουςτων είκοσι λεπτών η καθεμία. Ο χρόνος σταματά κάθε φορά που σφυρίζουν οιδιαιτητές. Πρόκειται για τρία διαιτητικά όργανα. Οι τρεις τους βρίσκονται εντός αγωνιστικού χώρου (παγοδρομίου). Ο ένας βρίσκεται κεντρικά και οι άλλοι δύο κινούνται πλάγια, για να ελέγχουν τις φάσεις offside, icing και την ορθότητα εκτέλεσης του faceoff. Υπάρχουν ακόμη δύο διαιτητές, αποκαλούμενοι goal referees, οι οποίοι βρίσκονται ο καθένας τους πίσω από κάθε ένα τέρμα και κατοχυρώνουν αντίστοιχα τα τέρματα όταν το πακ περνάει την τελική γραμμή πίσω από τον κάθε τερματοφύλακα.
Οι θέσεις των παικτών
Κάθε ομάδα παρατάσσεται στο παγοδρόμιο με πέντε παίκτες συν έναν τερματοφύλακα. Όλοι οι παίκτες κρατούν μπαστούνι (stick). Μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέρος του σώματός τους για να ακουμπήσουν το πακ. Δεν μπορούν να σκοράρουν με τα χέρια ή τα πόδια. Δεν επιτρέπεται επίσης να δώσουν πάσα με τα χέρια ή να κρατήσουν το πακ στο χέρι τους για πολλή ώρα.
Οι θέσεις των παικτών είναι δύο παίκτες στην άμυνα (defencemen), έναςκεντρώος (ή κεντρικός – center) και δύο πλάγιοι επιτιθέμενοι (wingers). Επίσης, υπάρχει και ο τερματοφύλακας, ο οποίος συνηθίζεται να μένει στον αγωνιστικό χώρο κατά τη διάρκεια ολόκληρου του 60λέπτου, εκτός κι αν αντιμετωπίσει πρόβλημα τραυματισμού. Αλλαγή του, πάντως, λόγω τακτικής επιτρέπεται.
Χόκεϊ επί πάγου – Άθλημα χωρίς ισοπαλία
Στο χόκεϊ επί πάγου, όπως στο μπάσκετ και το μπέιζμπολ (ακόμα και το βόλεϊ), δεν υπάρχει η έννοια της ισοπαλίας. Αν ο κανονικός αγώνας, το σύνολο δηλαδή των τριών εικοσάλεπτων περιόδων, λήξει ισόπαλο, τότε οι δύο ομάδες αποκομίζουν βαθμολογικά (εξαίρεση τα πλέι-οφ) από έναν βαθμό στο πρωτάθλημα και αγωνίζονται σε πεντάλεπτη παράταση. Στην ειδική αυτή παράταση, οι ομάδες είναι υποχρεωμένες να αφαιρέσουν από έναν παίκτη τους και να αγωνιστούν πέντε εναντίον πέντε, μαζί με τους τερματοφύλακες, με σκοπό να γίνει ακόμη πιο γρήγορος ο ρυθμός και να επικρατήσει μία εκ των δύο ομάδων. Ανάλογα τη λίγκα, προβλέπεται το ενδεχόμενο και δεύτερης παράτασης. Σε αρκετές λίγκες όπου επιτρέπονται παραπάνω από μία παρατάσεις, στη δεύτερη μόνο αφαιρείται ένας παίκτης από κάθε ομάδα. Στο NHL πάντως ισχύει μόνο μια παράταση. Αν και μετά την παράταση εξακολουθεί το αποτέλεσμα να παραμένει ισόπαλο, ακολουθεί η διαδικασία των πέναλτι(shootout).
Οι αλλαγές παικτών – Στρατηγική
Εκτός των παικτών της αρχικής εξάδας, υπάρχουν άλλοι 14(13 παίκτες και ένας αναπληρωματικός τερματοφύλακας), οι οποίοι κάθονται στον πάγκο και ανάλογα με την κρίση του προπονητή εναλλάσσονται στον αγώνα. Συνολικά λοιπόν οι παίκτες τους οποίους έχει κάθε ομάδα στη διάθεσή της σε κάθε αγώνα είναι 18 (με την προσθέση των δύο τερματοφυλάκων). Συνήθως, οι αλλαγές των παικτών γίνονται κατά πεντάδες. Υπάρχει όμως και η περίπτωση που οι παίκτες εισέρχονται σταδιακά στον αγωνστικό χώρο, αντικαθιστώντας κλιμακωτά ένας προς έναν τους παίκτες της προηγούμενης πεντάδας χωρίς να αντικατασταθούν απαραίτητα όλοι. Ωστόσο, το πιο συνηθισμένο είναι οιπεντάδες να έχουν αλλάξει κατά το 100% τους μέσα σε 90-120 δευτερόλεπτα το πολύ. Αλλαγές γίνονται και κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του παιχνιδιού, με εξαίρεση τη θέση του τερματοφύλακα. Οι πλάγιοι διαιτητές ελέγχουν τηνεγκυρότητα της αλλαγής και την επιτρέπουν αντίστοιχα τη στιγμή που επιθυμεί να αντικαταστήσει παίκτη ο προπονητής της ομάδας. Αλλαγή παίκτη δεν επιτρέπεται για την ομάδα που κάνει icing, αμέσως πριν από το faceoff που ακολουθεί.
Το γήπεδο και οι ζώνες
Ο αγώνας διεξάγεται σε παγοδρόμιο. Καλύπτεται από πλεξιγκλάς και έχει διακριτά όρια από τις εξέδρες. Οι μονομαχίες των παικτών για το πακ μπορούν να φτάσουν ως τα όρια του πλεξιγκλάς και να τζαρτζαριστούν ανάμεσά τους ακόμη και βρισκόμενοι σε επαφή και με το πλεξιγκλάς. Το γήπεδο ή αλλίως ρινκ(rink), χωρίζεται γύρω-γύρω από τα λεγόμενα boards έχει διαστάσεις 61x26μέτρα, είτε 60x30 ή 61x31, με minimum (βάσει Ολυμπιακών προδιαγραφών) 58x24. Άλλωστε, το χόκεϊ επί πάγου είναι Ολυμπιακό άθλημα που διεξάγεται στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Η γωνία έχει ακτίνα 8,5 μέτρων και οι ζώνες επίθεσης είναι 20 μέτρων. Η ουδέτερη ζώνηκαλύπτει συνολικά 15 μέτρα. Εντός της επιφάνειας του αγωνιστικού χώρου υπάρχουν εννέα προσχεδιασμένοι κύκλοι για faceoff.
Ο διαχωρισμός στις ζώνες γίνεται βάση των χαραγμένων γραμμών επάνω στο παγοδρόμιο. Η ουδέτερη ζώνη βρίσκεται μεταξύ των δύο μπλε γραμμών του γηπέδου. Από τη μία πλευρά ως την άλλη, οι γραμμές είναι οι εξής:
• Κόκκινη τελική γραμμή εστίας, την οποία επιτηρεί ο τερματοφύλακας της μιας ομάδας μόνο μπροστά από την εστία του, ωστόσο το παιχνίδι δύναται να συνεχιστεί και πίσω από αυτή τη γραμμή εκτός κι αν γίνει icing
• Μπλε γραμμή, μέσα από την οποία ισχύει ο κανονισμός του offsideγια τους επιτιθέμενους και ως την οποία εκτείνεται η γραμμή άμυνας της μιας ομάδας
• Κόκκινη γραμμή κέντρου, απ’ όπου ξεκινά –πάντα με faceoff- το παιχνίδι
• Μπλε γραμμή, όπου αρχίζει η αμυντική γραμμή της αντίπαλης ομάδας αντίστοιχα και ισχύει ο κανονισμούς του offsideγια τους επιτιθέμενους
• Κόκκινη τελική γραμμή εστίας της αντίπαλης ομάδας.
Ο χώρος ανάμεσα στις δύο μπλε γραμμές αποκαλείται ουδέτερη ζώνη και ανάμεσα στις δύο τελικές γραμμές και την πρώτη μπλε ως αμυντική καιεπιθετική ζώνη της κάθε ομάδας. Ανάμεσα από τις δύο κόκκινες γραμμές έχουμε το field of play. Το παιχνίδι, ωστόσο, δύναται να συνεχιστεί και πίσω από τις δύο τελικές γραμμές αν οι επιτιθέμενοι έχουν περάσει νόμιμα μπροστά από τη μπλε γραμμή της επίθεσής τους.
Το πακ
Όλη η... ιστορία γίνεται όχι για μπάλα, όπως στα περισσότερα αθλήματα αλλά για το κυλινδρικόπακ (puck). Αποτελείται από100% καουτσούκ και έχει βάρος160 γραμμαρίων. Η διάμετρός του φθάνει τα οκτώ εκατοστά(ακτίνα στα τέσσερα εκ.) και το πάχος/ύψος του δεν υπερβαίνει τα150 χιλιοστά. Η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να λάβει το πακ είναι155 χιλιόμετρα ανά ώρα και η μέση ταχύτητά του είναι 80-90 χιλιόμετρα την ώρα. Αμέσως μετά την πρώτη επαφή του με πάγο, γίνεται ιδιαίτερα συμπαγές και σκληρό. Ένας από τους λόγους για τους οποίους φοριέται ο βαρύς εξοπλισμός του αθλήματος είναι η αποφυγή ατυχημάτων σε επαφή με το κινούμενο πακ.
Εξοπλισμός χόκεϊ επί πάγου
Το χόκεϊ επί πάγου θεωρείται εν γένει δαπανηρό άθλημα. Πέρα από την αναγκαστική προϋπόθεση ύπαρξης παγοδρομίου για τη διεξαγωγή του αθλήματος, έχει και βαρύ εξοπλισμό από ακριβά όμως προσεγμένα υλικά που φροντίζουν να προστατεύουν πλήρως τους αθλητές από ενδεχόμενους τραυματισμούς.
Αναλυτικά, ο πλήρης εξοπλισμός περιλαμβάνει:
- Ολόκληρη μάσκα (full mask) κάλυψης προσώπου με ενσωματωμένοvisor, μπροστά από τα μάτια.
- (Όχι υποχρεωτική) διάφανη πλαστική μασέλα στο στόμα, όπως στο μπέιζμπολ και την πυγμαχία.
- Προστατευτικό λαιμού (μέχρι την ηλικία των 20 ετών).
- Προστατευτικό θώρακα που καλύπτει συνολικά το στήθος, τους ώμους και τη σπονδυλική στήλη.
- Αγκωνίδες μέχρι τον καρπό.
- Γάντια από πολυεστέρα για να καλύπτουν καρπό και παλάμη.
- Ειδικό σπασουάρ για την προστασία των γεννητικών οργάνων του παίκτη.
- Παντελόνι από ειδικό πολυεστερικό ύφασμα για την προστασία της λεκάνης και των τετρακεφάλων.
- Επικαλαμίδες από το γόνατο μέχρι το ύψος του αστραγάλου.
- Παγοπέδιλα, με ενισχυμένη επένδυση στο πίσω μέρος του ποδιού για την προστασία της φτέρνας από χτύπηματα από παγοπέδιλα αντιπάλων, μπαστούνια είτε το ίδιο το πακ.
Ο συνολικός εξοπλισμός κοστίζει γύρω στα 650 ευρώ κατά μέσο όρο μαζί με τα παγοπέδιλα για τον κάθε παίκτη. Έχει σημασία η ποιότητα του υλικού των προστατευτικών. Κυμαίνονται και από 300 ευρώ έως και 1600 ευρώmaximum.
Ειδικοί κανονισμοί
Faceoff
Η... σέντρα, το αντίστοιχο τζάμπολ για το χόκεϊ επί πάγου, αποκαλείται faceoff. Με αυτό γίνεται η έναρξη του παιχνιδιού και καθεμιάς από τις τρεις περιόδους.Το πακ είναι διεκδικήσιμο. Το κρατά ο κεντρικός διαιτητής στο χέρι του και οι δύο επιλεγμένη παίκτες της «άτυπης μονομαχίας» το διεκδικούν με τα μπαστούνια τους επιχειρώντας να το φέρουν ως πάσα σε συμπαίκτη τους προς την πλευρά της άμυνάς τους.
Offside
Στο χόκεϊ επί πάγου σε θέση offside παρατηρείται –κυρίως από τους πλάγιους διαιτητές- ο επιτιθέμενος που θα πατήσει μπροστά από τη μπλε γραμμή άμυνας των αντιπάλων πριν από το πακ. Αν όμως δεν πατήσει καθαρά και με τα δυο του πόδια, τότε δε σφυρίζεται offside και το παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά. Μόλις υποδειχθεί παίκτης offside, αυτομάτως το παιχνίδι διακόπτεται και συνεχίζεται από τον κοντινότερο κύκλο για faceoff.
Icing
Icing σφυρίζεται όταν ένας παίκτης που βρίσκεται πίσω από τη μπλε γραμμή άμυνας της δικής του ομάδας, με το πακ στην κατοχή του, επιχειρήσει μπαλιά η οποία θα προχωρήσει χωρίς να λάβει κατοχή ή να υπάρξει επαφή από συμπαίκτη του ή αντίπαλο μέχρι και τη στιγμή που θα περάσει –χωρίς γκελ στα boards περιμετρικά του παγοδρομίου- την κόκκινη γραμμή τέρματος των αντιπάλων. Αμέσως το παιχνίδι διακόπτεται από τον διαιτητή και γίνεται faceoff. Η ομάδα που υπέπεσε στο icing χάνει το δικαίωμα εκείνη τη στιγμή να πραγματοποιήσει αλλαγή.
Φάουλ
Γενικότερα, το χόκεϊ επί πάγου είναι άθλημα με πολύ πάθος, όπου επιτρέπεται σε αθλητικά πλαίσια η σωματική επαφή, το λεγόμενο bodycheck και το λεγόμενο ντουμπλάρισμα. Απαγορεύεται να σηκωθεί το μπαστούνι (stick) πάνω από τον ώμο του παίκτη. Τα σκληρά και βάναυσα μαρκαρίσματα απαγορεύονται. Ανάλογα με τη σκληρότητα του φάουλ, τιμωρούνται ανάλογα. Από ποινή δύο λεπτών εξόδου από τον αγωνιστικό χώρο (οι αντίπαλοι για το χρόνο αυτό αγωνίζονται με παίκτη παραπάνω) μέχρι και παραδειγματικά με αποβολή (disqualifier) από τον αγώνα και ποινή 2-5 αγωνιστική, εσχάτως και με πρόστιμο για τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα.
Πέναλτι
Φάουλ επάνω σε αντίπαλοεντός της επιθετικής του ζώνης (ανάμεσα στην κόκκινη και τη μπλε γραμμή της άμυνας της ομάδας που το διέπραξε) σφυρίζεται πέναλτι. Στο χόκεϊ επί πάγου η εκτέλεση του πέναλτι είναι κινούμενη. Το πακ τοποθετείται από το διαιτητή στη θέση του κεντρικού faceoff (τυπική θέση σέντρας) και έπειτα ο παίκτης ο οποίος επιλέγεται να εκτελέσει το πέναλτιπαίρνει φόρα πίσω από την κεντρική κόκκινη γραμμή, κοντρολάρει έπειτα το πακ και προχωράει ως τον τερματοφύλακα της αντίπαλης ομάδας, ο οποίος οφείλει να παραμείνει στη θέση του. Ο εκτελεστής δεν έχει δικαίωμα να σταματήσει. Αν δεν επιτύχει τέρμα, τότε το παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά με νέο faceoff.
Η εκτέλεση πέναλτι αποτελεί διαδικασία που ακολουθείται έπειτα από τη λήξη και του επιπλέον χρόνου της παράτασης και τόσο οι αθλητές όσο και οι τερματοφύλακες προπονούνται πάνω σε αυτό.
Ο τερματοφύλακας παραμένει στο χώρο της βαμμένης γαλάζιας ζώνης, η οποία αποκαλείται crease και έχει σχήμα ημικυκλίου στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και σχήμα τραπεζίου στο NHL και τα υπόλοιπα πρωταθλήματα Αμερικής (πλην του αμερικανικού κολλεγιακού πρωταθλήματος).
Η ιστορία του χόκεϊ
Το χόκεϊ επί πάγου έχει τις ρίζες του στον Καναδά. Φαίνεται ότι οι παγωμένες συνθήκες στη χώρα της Βόρειας Αμερικής ευνόησαν την ανάπτυξή του. Ιστορικοί πάντως, αντιτείνουν ότι η πραγματικές ρίζες του γενικού χόκεϊ ως παιχνιδιού μπαστούνια και πέτρα αντί για πακ ανεξαρτήτως τερέν βρίσκονται στην Ιρλανδία (αρχαία Αγγλία, προ Νορμανδών) και την Αρχαία Ελλάδα.
Όπως γίνεται φανερό, πρόκειται για την παραλλαγή χόκεϊ όπου οι δύο ομάδες αγωνίζονται πάνω σε πάγο (εντός παγοδρομίου). Πρόκειται για το πιο γρήγορο –με διαφορά- ομαδικό άθλημα του πλανήτη και από τα πιο γρήγορα του κόσμου σε όλα τα επίπεδα και τις κατηγορίες. Οι παίκτες κινούνται πάνω σε παγοπέδιλα στην επιφάνεια φυσικού ή τεχνητού πάγου. Πρόκετιαι για παραδοσιακά δημοφιλές άθλημα σε βόρειες χώρες όπως ο Καναδάς, η Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σουηδία, η Φινλανδία, η Τσεχία και η Σλοβακία. Μέσω της κατασκευής τεχνητών και κλειστών παγοδρομίων, έχει πλέον εξαπλωθεί διεθνώς και σε χώρες όπως η Τουρκία, η ΠΓΔΜ, το Ισραήλ, η Μογγολία, η Νότια Αφρική.
Το χόκεϊ επί πάγου εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σαμονί της Γαλλίας το 1924 και αφού πρώτα είχε διεξαχθεί και για λογαριασμό των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1920 στην Αμβέρσα του Βελγίου. Σε κάθε περίπτωση, ανδρώθηκε ως άθλημα –και ακόμη περισσότερο στην επαγγελματική του μορφή- στο δυτικό ημισφαίριο και κατά κύριο λόγο σε Καναδά και ΗΠΑ με την ίδρυση του NHL το 1917 και την World Hockey Association στον Καναδά νωρίτερα, το 1909.
Βασικά συστήματα
Αρχίζοντας από την επίθεση -και όχι από την άμυνα, όπως στο ποδόσφαιρο- τα πλέον διαδεδομένα συστήματα στο χόκεϊ είναι τρία. Αναφερόμαστε σ’ αυτά που καθιερώθηκαν στις απαρχές του αθλήματος και από εκείνα πηγάζουν όλα τα μοντέρνα παραλλαγμένα επόμενα.
Πρώτο είναι το επιθετικό 2-1-2. Οι δύο wingers είναι αυτοί που ξεκινούν το πρέσινγκ ψηλά. Ντουμπλάρουν τον αντίπαλο με τη βοήθεια του κεντρώου ανάλογα με την πλευρά που θα κατευθυνθεί το πακ ύστερα από την πρώτη πάσα εκτός αμυντικής γραμμής.
Ανάλογο είναι και το δεύτερο, το λεγόμενο 1-2-2. Ο ένας από τους επιτιθέμενος ντουμπλάρει τον αντίπαλο κεντρικά καθώς καλύπτεται ταυτόχρονα από τον κεντρώο. Ο κεντρώος έχει ελαφρώς πίσω του τα δύο εξτρέμ, τους wingers δηλαδή. Πρόκειται για σύστημα που συνίσταται για το μπλοκάρισμα κάθετης πάσας.
Για το τέλος, αφήσαμε το αμυντικογενές 1-1-4. Ο κεντρώος πιέζει όσο μπορεί έχοντας για στήριγμα τον επιθετικό ενώ wingers και αμυντικοί ελέγχουν τους χώρους και βρίσκονται στην ίδια ευθεία με τους wingers να πιέζουν ψηλότερα την πρώτη πάσα στα άκρα, ανάλογα προς τα πού κατευθύνεται το πακ. Η πίεση γίνεται μέσα στην ουδέτερη ζώνη (από μπλε έως μπλε γραμμή).
Παγοδρόμια και εξοπλισμός: το DNA του αθλήματος
Το χόκεϊ είναι σε πρώτη ανάγνωση ακριβό άθλημα. Χρειάζεται εξειδικευμένο χώρο για να γίνει ο αγώνας. Τα παγοδρόμια αποτελούν δαπάνη, η οποία λείπει από την Ελλάδα. Ως τώρα τα πρωταθλήματα διεξάγονταν σε εμπορικά ιδιωτικά παγοδρόμια. Ωστόσο, μετά από τη δημιουργία των παγοδρομίων, τα κόστη ελαχιστοποιούνται. Στις ΗΠΑ χρησιμοποιούνται αθλητικοί πολυχώροι και γήπεδα που φιλοξενούν κυρίως αγώνες μπάσκετ ως παγδρόμια όπου διοργανώνονται αγώνες χόκεϊ επί πάγου. Κάτι ανάλογο συνέβη στη χώρα μας το 1992 με τη χρήση του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας στο Φάληρο ως παγοδρόμιο και έδρα του εθνικού πρωταθλήματος.
Συν τοις άλλοις, για κάθε παίκτη ο εξοπλισμός έχει κόστος. Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να υπάρχει έκπτωση για τους δηλωμένους αθλητές χόκεϊ και για τα νέα παιδιά που μαθαίνουν το άθλημα στις ακαδημίες.
Το χόκεϊ επί πάγου αποτελεί άθλημα με ισχυρή παράδοση στις Σκανδιναβικές χώρες –ιδίως σε Φινλανδία και Σουηδία-, σε Καναδά, ΗΠΑ και Ρωσία. Στο NHL ο μέσος όρος θεατών είναι 11.000 με 12.000 ανά αγώνα. Ανάλογη είναι η προσέλευση και στην αντίστοιχη ρωσική λίγκα (Kontinental Hockey League – KHL): 8.500-9.000 θεατές. Χαρακτηριστικό της... λατρείας του αθλήματος είναι το γεγονός ότι το 80% των εισιτηρίων των Μόντρεαλ Κανάντιενς φθάνουν να έχουν προπωληθεί για 52 μήνες μετά!
«Νους υγιής εν σώματι υγιεί» - Λεπτομέρειες και δεδομένα που κάνουν τη διαφορά
Το χόκεϊ επό πάγου αποτελεί άθλημα όπου ο θεατής βρίσκεται πολύ κοντά στον αθλητή. Επίσης, η ελευθεριότητα των κανόνων σε συνδυασμό με τις πολλαπλάσιες φορές που επιτρέπεται αγωνιστικά η σωματική επαφή παίκτη με παίκτη, το περίφημο bodycheck, δημιουργούν υπέρογκο πάθος και εκρκητικότητα στο παιχνίδι. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για το γρηγορότερο ομαδικό άθλημα στον πλανήτη αλλά και για σπορ με συνεχή κίνηση ειδικότερα. Κατά συνέπεια, η αδρεναλίνη που εκκρίνεται για λογιαριασμό κυρίως των παικτών και δευτερευόντως των τερματοφυλάκων μετριέται σε επίπεδα πέραν του κανονικού! Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε παίκτης εισέρχεται για πρώτη φορά στο 60λεπτο στον αγωνιστικό χώρο του παγοδρομίου με 60-65 σφύξεις ανά λεπτό και σε 60 δευτερόλεπτα ανεβαίνει στις 162 με 180 σφύξεις για να πέσει και πάλι στις 85 σφύξεις μετά από 90 δευτερόλεπτα minimum, τη στιγμή δηλαδή που γίνεται αλλαγή, χωρίς ποτέ να πέσει έως και πέντε λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα κάτω από τις 80 σφύξεις ανά λεπτό.
Το χόκεϊ επί πάγου αποτελεί απαιτητικό άθλημα και γυμνάζει πόδια, χέρια, στήθος, καρδιά και μυαλό. Τόσο σωματικά όσο και ψυχικά η άσκηση είναι διαρκής και εντατική. Χρειάζεται πλήρη προπόνηση σε όλα τα πεδία. Το NHL ειδικότερα δεν αποτελεί πρωτάθλημα προσώπων. Οι επαγγελματικές ομάδες έχουν πλήρες επιτελείο με εξειδικευμένα άτομα σε κάθε θέση, συμπεριλαμβανομένου και ιατρού ψυχολόγου. Στο άθλημα η ψυχολογία παίζει καθοριστικό ρόλο. Χρειάζεται όμως συν τοις άλλοις ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και συγκέντρωση. Οι παίκτες προϋποτίθεται να έχουν ισορροπημένο χαρακτήρα. Το χόκεϊ δρα ψυχοσωματικά στον παίκτη. Όσο ραγδαία είναι η άνοδος της απόδοσής του λόγω θετικής ψυχολογίας, τόσο απότομη είναι και η πτώση του σε περίπτωση αρνητικού συναισθήματος.
Πέραν των άλλων, ο παίκτης ενός αγώνα χόκεϊ κάνει κατά μέσο όρο 8 με 10,5 χιλιόμετρα ανά παιχνίδι τη στιγμή που αγωνίζεται χονδρικά 19-21 λεπτά ανά αγώνα, δηλαδή περίπου μία από τις τρεις συνολικά περιόδους που διαρκεί ο αγώνας. Σε κάθε αγώνα γίνονται περίπου 23-28 σουτ από κάθε ομάδα με στόχο προς την εστία. Αν υπάρχει διαφορά ποιότητας, δυναμικότητας (ή ψυχολογίας) ανάμεσα στις ομάδες, τα σουτ αυτά ενδέχεται να είναι ακόμη περισσότερα. Ένας συχνός αριθμός τερμάτων σε επαγγελματικό αγώνα NHL είναι άνω των πέντε. Όσο μικρότερη η διαφορά μεταξύ των ομάδων, τόσο λιγότερα τα γκολ. Από την άλλη, όσο γρηγορότερος –ο, ούτως ή άλλως, γρήγορος ρυθμός του αγώνα- τόσο περισσότερα τα σουτ!
Δεν πρέπει πάντως να παραγνωρίζουμε ότι σημαντικό ρόλο στον αγωνιστικό «γολγοθά» των 82 συνολικά αγώνων της κανονικής περιόδου στο NHL –δίχως να υπολογίζονται τα πλέι-οφ- παίζουν οι συνεχείς μετακινήσεις των ομάδων από πόλη σε πόλη, κάτι που ωστόσο φροντίστηκε ώστε να μειωθεί τα τελευταία χρόνια έπειτα από παράπονα του συλλόγου των αθλητών αλλά και κατόπιν επιταγών του κεντρικού marketing του NHL.
Η είσοδος πολλών Ευρωπαίων παικτών στο Αμερικανικό Πρωτάθλημα Χόκεϊ επί πάγου έκανε εν γένει το άθλημα ακόμη πιο γρήγορο –κυρίως στη σκέψη- και αναβάθμισε την έννοια τακτική. Στους αγώνες οι παίκτες κινούνται περισσότερο πλεον μακριά από το πακ έχοντας κατά βάση στο μυαλό τους να κλείνουν χώρους ώστε να κερδίσουν κατοχή. Η κατοχή του πακ για περισσότερο χρονικό διάστημα, σε συνδυασμό με τις εύστοχες πάσες αποτελούν το δυνατό συνδυασμό ενός «άτυπου γιατρικού» νίκης. Ταυτόχρονα, αρκετοί Καναδοί παίκτες εγκαταλείπουν εσχάτως το NHLγια να δοκιμάσουν την τύχη τους –εν μέσω... πλουσιοπάροχων συμβολαίων- και στη Ρωσική Ομοσπονδιακή Λίγκα Χόκεϊ (KHL). Είναι πάντως χαρακτηριστικό το γεγονός ότι την τρέχουσα σεζόν του 2011 και 2012 αγωνίζονται στο NHL επαγγελματίες παίκτες από 20 διαφορετικές χώρες.
Marketing και εμπορική επιτυχία
Σε ΗΠΑ και Ρωσία το χόκεϊ επί πάγου γνωρίζει εμπορική άνθηση και το επιτυχημένο marketing κινεί εκατομμύρια δολάρια πάνω από το άθλημα ενώ οι περισσότεροι αθλητές είναι ακριβοπληρωμένοι. Για χρόνια το NHL διεξαγόταν παραδοσιακά με έξι ομάδες, τους Original Six, όπως αποκαλούνται στην ιστορία του αμερικανικού επαγγελματικού χόκεϊ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους Μπόστον Μπρούινς, Σικάγο Μπλακχόκς, Ντιτρόιτ Ρεντ Γουίνγκς, Μόντρεαλ Κανάντιενς (αρχαιότερη ομάδα με ίδρυση το 1909), Νιου Γιορκ Ρέιντζερς και Τορόντο Μέιπλ Λιφς.
Όπως γίνεται κατανοητό, οι αγώνες ανάμεσα σε αυτές τις συγκεκριμένες ομάδες συγκεντρώνουν ιδιαίτερη βαρύτητα και ενδιαφέρον. Επίσης, τα προγνωστικά δεν επιβεβαιώνονται πάντα. Πάντως, δεν ισχύει το ίδιο όταν οι συγκεκριμένες ομάδες αναμετρώνται με άλλες, νεότερες στο θεσμό του NHL. Απλώς είναι χρήσιμο ο παίκτης να ξέρει ότι οι αναμετρήσεις ανάμεσα στις ομάδες του Original Six έχουν πάντοτε χαρακτήρα ντέρμπι. Ειδικότερα, οι αναμετρήσεις ανάμεσα στους Μόντρεαλ Κανάντιενς και τους Μπόστον Μπρούινς, είτε φιλοξενούνται στον Καναδά, είτε στη Μασαχουσέτη, προσιδιάζουν,για τους μη γνώστες του αθλήματος, εκείνων των Λος Άντζελες Λέικερς και Μπόστον Σέλτικς στο NBA.
Η μοντέρνα εποχή για το NHL έχει την απαρχή της στην αγωνιστική σεζόν 1967-68 με τη δημιουργία της Ανατολικής και της Δυτικής Περιφέρειας. Ταυτόχρονα, οι ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα διπλασιάστηκαν: από έξι σε δώδεκα συνολικά. Την ίδια περίοδο δημιουργήθηκε και η φάση των πλέι-οφ με έπαθλο το Stanley Cup. To 1974-75 το σύστημα επανατροποποίηθηκε για να «χωρέσει» για πρώτη χρονιά της 18 ομάδες της λίγκας.
Τη σεζόν 1979-80 το ΝΗL απορρόφησε το WHA (WorldHockeyAssociation) και οι ομάδες αυξήθηκαν σε 21. Συγκεκριμένα, εντάχθηκαν οι Έντμοντον Όιλερς, Χάρτφορντ Γουέιλερς, Κεμπέκ Νορντίκς και οι πρώτοι Ουίνιπεγκ Τζετς (πριν συγχωνευτούν ουσιαστικά με τους Ατλάντα Θράσερς).
Το 1981-82 υιοθετήθηκε η ιδέα των υπο-περιφερειών για πρώτη φορά στην κανονική περίοδο και διατηρήθηκε και στα πλέι-οφ. Τέλος, το 1998-99 δημιουργήθηκαν οι τρεις κατηγορίες (υπο-περιφέρειες, αγγλιστί divisions) για κάθε κεντρική περιφέρεια (Ανατολή – Δύση) και το σύστημα διεξαγωγής, τόσο στην κανονική περίοδο, όσο και στα πλέι-οφ, πήρε τη μορφή που διατηρεί μέχρι σήμερα με 30 ομάδες. Οι «νεότερες» ομάδες του NHL είναι οι Κολοράντο Άβαλανς, οι Φίνιξ Κόγιοτς και οι Καρολίνα Χαρικέινς. Κατά τη διάρκεια της περσινής περιόδου (σ.σ. 2010-11) οι Ατλάντα Θράσερς μετακόμισαν στο Ουίνιπεγκ και μετονομάστηκαν σε Ουίνιπεγκ Τζετς, ομάδας που αγωνίστηκε στο παρελθόν στο NHL αλλά μέχρι πέρσι είχε εγκαταληφθεί.
Τα πλέι-οφ του NHL
Στη National Hockey League διεξάγονται πλέι-οφ μετά το πέρας της κανονικής περιόδου. Συνολικά συμμετέχουν 16 από τις 30 ομάδες, οκτώ από την Ανατολική και ισάριθμες από τη Δυτική Περιφέρεια. Στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται το τρόπαιο του πρωταθλητή, το οποίο αποκαλείται StanleyCup (κατά την αμερικανική παράδοση, κάτι αντίστοιχο του World Series στο μπέιζμπολ και του Super Bowl στο αμερικανικό ποδόσφαιρο είναι οι Stanley Cup Finals).
Τα πλέι-οφ διεξάγονται σε τέσσερις γύρους κοινού αριθμού αγώνων. Τα ζευγάρια κάθε γύρου κρίνονται στα επτά παιχνίδια ή αλλιώς, στις τέσσερις νίκες. Ο πρώτος γύρος των πλέι-οφ του Stanley Cup αφορά τους Προημιτελικούς Περιφέρειας. Όπως γίνεται αντιληπτό, από τη μία πλευρά του «δέντρου» των πλέι-οφ (οικείο από το αμερικανικό σύστημα πλέι-οφ του NBA) η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ νικών-ηττών, αντιμετωπίζει την όγδοη καλύτερη και ούτω καθεξής: ζευγάρια 1-8, 2-7, 3-6, 4-5). Η διαφορά σε σχέση με το NBA είναι ότι στον δεύτερο γύρο των πλέι-οφ, ανεξαρτήτως του ποια ζευγάρια έχουν προκριθεί στους Ημιτελικούς Περιφέρειας, η διασταύρωση ομάδων γίνεται με βάση και πάλι την κατάταξη στην κανονική περίοδο (regular season). Έτσι, αν, για παράδειγμα, η ομάδα που πέρασε πρώτη στα πλέι-οφ αποκλειστεί από την όγδοη, αυτομάτως η δεύτερη της κανονικής περιόδου βάσει ρεκόρ περιφέρειας περνά στη θέση της και αντιμετωπίζει την εναπομείνασα με το χειρότερο ρεκόρ από την ίδια περιφέρεια. Ακολουθούν, όπως αναμένεται, οι Τελικοί Περιφέρειας και ο Τελικός του Stanley Cup, όπου το πλεονέκτημα έδρας έχει η ομάδα από τις δύο που είχε το καλύτερο σερί νικών-ηττών (από τις δύο του τελικού) στην κανονική περίοδο.
Η «χρυσή βίβλος» του NHL
Μόντρεαλ Κανάντιενς -> 23 πρωταθλήματα
Τορόντο Μέιπλ Λιφς-> 13 πρωταθλήματα
Ντιτρόιτ Ρεντ Γουίνγκς -> 11 πρωταθλήματα
Μπόστον Μπρούινς -> 6 πρωταθλήματα
Έντμοντον Όιλερς -> 5 πρωταθλήματα
Σικάγο Μπλακχόκς -> 4 πρωταθλήματα
Νιου Γιορκ Αϊλάντερς -> 4 πρωταθλήματα
Νιου Γιορκ Ρέιντζερς -> 4 πρωταθλήματα
Νιου Τζέρσι Ντέβιλς -> 3 πρωταθλήματα
Πίτσμπουργκ Πένγκουινς -> 3 πρωταθλήματα
Κολοράντο Άβαλανς -> 2 πρωταθλήματα
Φιλαδέλφεια Φλάιερς -> 2 πρωταθλήματα
Αναχάιμ Ντακς -> 1 πρωτάθλημα
Κάλγκαρι Φλέιμς -> 1 πρωτάθλημα
Καρολάινα Χαρικέινς -> 1 πρωτάθλημα
Λος Άντζελες Κινγκς -> 1 πρωτάθλημα
Ντάλας Σταρς -> 1 πρωτάθλημα
Τάμπα Μπέι Λάιτνινγκ -> 1 πρωτάθλημα
Για να γίνει καλύτερο και ανταγωνιστικότερο το Αμερικανικό Πρωτάθλημα Χόκεϊ και με σκοπό να μειωθούν τα ταξίδια και η κούραση των παικτών από την πληθώρα των αγώνων, το NHL τα τελευταία χρόνια άλλαξε σύστημα διεξαγωγής. Δεν αγωνίζονται όλες οι ομάδες μεταξύ τους τις ίδιες φορές, παρά δίνουν περισσότερους αγώνες με τις ομάδες της ίδιας επιμέρους περιφέρειας. Οι 30 ομάδες που μετέχουν συνολικά στο NHL χωρίζονται σε 15 στην Ανατολική και ισάριθμες στη Δυτική Περιφέρεια. Η κάθε περιφέρεια χωρίζεται σε επιμέρους περιφέρειες. Οι ομάδες αποκομίζουν βαθμούς βάσει του συνόλου νικών-ηττών (συμπεριλαμβανομένων και των μονών πόντων που «χαρίζουν» οι ισοπαλίες σε αγώνες που είτε κατέκτησαν τη νίκη ή όχι). Οι τρεις όμιλοι κάθε περιφέρειας γίνεται με γεωγραφικά κριτήρια. Οι πρώτες οκτώ ομάδες της κάθε κεντρικής περιφέρειας (Ανατολή ή Δύση) προκρίνονται στα πλέι-οφ. Συγκεκριμένα, προκρίνονται οι τρεις νικήτριες ομάδες κάθε επιμέρους περιφέρειας και οι καλύτερες πέντε της κεντρικής περιφέρειας στη συνέχεια. Κάθε ομάδα στη διάρκεια της κανονικής περιόδου δίνει συνολικά 82 αγώνες. Σε περίπτωση ισοβαθμίας δύο ή περισσότερων ομάδων στην κανονική περίοδο, τα κριτήρια είναι κατά σειρά: περισσότερες νίκες, περισσότεροι πόντοι στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, διαφορά τερμάτων στους μεταξύ τους αγώνες.
Πέρα από το πάθος και το συνεχή ρυθμό που το διακατέχει, το χόκεϊ επί πάγου είναι αγαπητό στις χώρες που αναπτύχθηκε και ανδρώθηκε και εξαιτίας των σχετικά απλών και εύκολων κανόνων του και τις ελευθεριότητας που το διακρίνει.
Ο αγώνας και οι διαιτητές
Ο κάθε αγώνας αποτελείται από τρεις περιόδουςτων είκοσι λεπτών η καθεμία. Ο χρόνος σταματά κάθε φορά που σφυρίζουν οιδιαιτητές. Πρόκειται για τρία διαιτητικά όργανα. Οι τρεις τους βρίσκονται εντός αγωνιστικού χώρου (παγοδρομίου). Ο ένας βρίσκεται κεντρικά και οι άλλοι δύο κινούνται πλάγια, για να ελέγχουν τις φάσεις offside, icing και την ορθότητα εκτέλεσης του faceoff. Υπάρχουν ακόμη δύο διαιτητές, αποκαλούμενοι goal referees, οι οποίοι βρίσκονται ο καθένας τους πίσω από κάθε ένα τέρμα και κατοχυρώνουν αντίστοιχα τα τέρματα όταν το πακ περνάει την τελική γραμμή πίσω από τον κάθε τερματοφύλακα.Οι θέσεις των παικτών
Οι θέσεις των παικτών είναι δύο παίκτες στην άμυνα (defencemen), έναςκεντρώος (ή κεντρικός – center) και δύο πλάγιοι επιτιθέμενοι (wingers). Επίσης, υπάρχει και ο τερματοφύλακας, ο οποίος συνηθίζεται να μένει στον αγωνιστικό χώρο κατά τη διάρκεια ολόκληρου του 60λέπτου, εκτός κι αν αντιμετωπίσει πρόβλημα τραυματισμού. Αλλαγή του, πάντως, λόγω τακτικής επιτρέπεται.
Χόκεϊ επί πάγου – Άθλημα χωρίς ισοπαλία
Στο χόκεϊ επί πάγου, όπως στο μπάσκετ και το μπέιζμπολ (ακόμα και το βόλεϊ), δεν υπάρχει η έννοια της ισοπαλίας. Αν ο κανονικός αγώνας, το σύνολο δηλαδή των τριών εικοσάλεπτων περιόδων, λήξει ισόπαλο, τότε οι δύο ομάδες αποκομίζουν βαθμολογικά (εξαίρεση τα πλέι-οφ) από έναν βαθμό στο πρωτάθλημα και αγωνίζονται σε πεντάλεπτη παράταση. Στην ειδική αυτή παράταση, οι ομάδες είναι υποχρεωμένες να αφαιρέσουν από έναν παίκτη τους και να αγωνιστούν πέντε εναντίον πέντε, μαζί με τους τερματοφύλακες, με σκοπό να γίνει ακόμη πιο γρήγορος ο ρυθμός και να επικρατήσει μία εκ των δύο ομάδων. Ανάλογα τη λίγκα, προβλέπεται το ενδεχόμενο και δεύτερης παράτασης. Σε αρκετές λίγκες όπου επιτρέπονται παραπάνω από μία παρατάσεις, στη δεύτερη μόνο αφαιρείται ένας παίκτης από κάθε ομάδα. Στο NHL πάντως ισχύει μόνο μια παράταση. Αν και μετά την παράταση εξακολουθεί το αποτέλεσμα να παραμένει ισόπαλο, ακολουθεί η διαδικασία των πέναλτι(shootout).
Οι αλλαγές παικτών – Στρατηγική
Εκτός των παικτών της αρχικής εξάδας, υπάρχουν άλλοι 14(13 παίκτες και ένας αναπληρωματικός τερματοφύλακας), οι οποίοι κάθονται στον πάγκο και ανάλογα με την κρίση του προπονητή εναλλάσσονται στον αγώνα. Συνολικά λοιπόν οι παίκτες τους οποίους έχει κάθε ομάδα στη διάθεσή της σε κάθε αγώνα είναι 18 (με την προσθέση των δύο τερματοφυλάκων). Συνήθως, οι αλλαγές των παικτών γίνονται κατά πεντάδες. Υπάρχει όμως και η περίπτωση που οι παίκτες εισέρχονται σταδιακά στον αγωνστικό χώρο, αντικαθιστώντας κλιμακωτά ένας προς έναν τους παίκτες της προηγούμενης πεντάδας χωρίς να αντικατασταθούν απαραίτητα όλοι. Ωστόσο, το πιο συνηθισμένο είναι οιπεντάδες να έχουν αλλάξει κατά το 100% τους μέσα σε 90-120 δευτερόλεπτα το πολύ. Αλλαγές γίνονται και κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του παιχνιδιού, με εξαίρεση τη θέση του τερματοφύλακα. Οι πλάγιοι διαιτητές ελέγχουν τηνεγκυρότητα της αλλαγής και την επιτρέπουν αντίστοιχα τη στιγμή που επιθυμεί να αντικαταστήσει παίκτη ο προπονητής της ομάδας. Αλλαγή παίκτη δεν επιτρέπεται για την ομάδα που κάνει icing, αμέσως πριν από το faceoff που ακολουθεί.
Το γήπεδο και οι ζώνες
Ο αγώνας διεξάγεται σε παγοδρόμιο. Καλύπτεται από πλεξιγκλάς και έχει διακριτά όρια από τις εξέδρες. Οι μονομαχίες των παικτών για το πακ μπορούν να φτάσουν ως τα όρια του πλεξιγκλάς και να τζαρτζαριστούν ανάμεσά τους ακόμη και βρισκόμενοι σε επαφή και με το πλεξιγκλάς. Το γήπεδο ή αλλίως ρινκ(rink), χωρίζεται γύρω-γύρω από τα λεγόμενα boards έχει διαστάσεις 61x26μέτρα, είτε 60x30 ή 61x31, με minimum (βάσει Ολυμπιακών προδιαγραφών) 58x24. Άλλωστε, το χόκεϊ επί πάγου είναι Ολυμπιακό άθλημα που διεξάγεται στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Η γωνία έχει ακτίνα 8,5 μέτρων και οι ζώνες επίθεσης είναι 20 μέτρων. Η ουδέτερη ζώνηκαλύπτει συνολικά 15 μέτρα. Εντός της επιφάνειας του αγωνιστικού χώρου υπάρχουν εννέα προσχεδιασμένοι κύκλοι για faceoff.
Ο διαχωρισμός στις ζώνες γίνεται βάση των χαραγμένων γραμμών επάνω στο παγοδρόμιο. Η ουδέτερη ζώνη βρίσκεται μεταξύ των δύο μπλε γραμμών του γηπέδου. Από τη μία πλευρά ως την άλλη, οι γραμμές είναι οι εξής:
• Κόκκινη τελική γραμμή εστίας, την οποία επιτηρεί ο τερματοφύλακας της μιας ομάδας μόνο μπροστά από την εστία του, ωστόσο το παιχνίδι δύναται να συνεχιστεί και πίσω από αυτή τη γραμμή εκτός κι αν γίνει icing
• Μπλε γραμμή, μέσα από την οποία ισχύει ο κανονισμός του offsideγια τους επιτιθέμενους και ως την οποία εκτείνεται η γραμμή άμυνας της μιας ομάδας
• Κόκκινη γραμμή κέντρου, απ’ όπου ξεκινά –πάντα με faceoff- το παιχνίδι
• Μπλε γραμμή, όπου αρχίζει η αμυντική γραμμή της αντίπαλης ομάδας αντίστοιχα και ισχύει ο κανονισμούς του offsideγια τους επιτιθέμενους
• Κόκκινη τελική γραμμή εστίας της αντίπαλης ομάδας.
Ο χώρος ανάμεσα στις δύο μπλε γραμμές αποκαλείται ουδέτερη ζώνη και ανάμεσα στις δύο τελικές γραμμές και την πρώτη μπλε ως αμυντική καιεπιθετική ζώνη της κάθε ομάδας. Ανάμεσα από τις δύο κόκκινες γραμμές έχουμε το field of play. Το παιχνίδι, ωστόσο, δύναται να συνεχιστεί και πίσω από τις δύο τελικές γραμμές αν οι επιτιθέμενοι έχουν περάσει νόμιμα μπροστά από τη μπλε γραμμή της επίθεσής τους.
Το πακ
Όλη η... ιστορία γίνεται όχι για μπάλα, όπως στα περισσότερα αθλήματα αλλά για το κυλινδρικόπακ (puck). Αποτελείται από100% καουτσούκ και έχει βάρος160 γραμμαρίων. Η διάμετρός του φθάνει τα οκτώ εκατοστά(ακτίνα στα τέσσερα εκ.) και το πάχος/ύψος του δεν υπερβαίνει τα150 χιλιοστά. Η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να λάβει το πακ είναι155 χιλιόμετρα ανά ώρα και η μέση ταχύτητά του είναι 80-90 χιλιόμετρα την ώρα. Αμέσως μετά την πρώτη επαφή του με πάγο, γίνεται ιδιαίτερα συμπαγές και σκληρό. Ένας από τους λόγους για τους οποίους φοριέται ο βαρύς εξοπλισμός του αθλήματος είναι η αποφυγή ατυχημάτων σε επαφή με το κινούμενο πακ.Εξοπλισμός χόκεϊ επί πάγου
Το χόκεϊ επί πάγου θεωρείται εν γένει δαπανηρό άθλημα. Πέρα από την αναγκαστική προϋπόθεση ύπαρξης παγοδρομίου για τη διεξαγωγή του αθλήματος, έχει και βαρύ εξοπλισμό από ακριβά όμως προσεγμένα υλικά που φροντίζουν να προστατεύουν πλήρως τους αθλητές από ενδεχόμενους τραυματισμούς.
Αναλυτικά, ο πλήρης εξοπλισμός περιλαμβάνει:
- Ολόκληρη μάσκα (full mask) κάλυψης προσώπου με ενσωματωμένοvisor, μπροστά από τα μάτια.
- (Όχι υποχρεωτική) διάφανη πλαστική μασέλα στο στόμα, όπως στο μπέιζμπολ και την πυγμαχία.
- Προστατευτικό λαιμού (μέχρι την ηλικία των 20 ετών).
- Προστατευτικό θώρακα που καλύπτει συνολικά το στήθος, τους ώμους και τη σπονδυλική στήλη.
- Αγκωνίδες μέχρι τον καρπό.
- Γάντια από πολυεστέρα για να καλύπτουν καρπό και παλάμη.
- Ειδικό σπασουάρ για την προστασία των γεννητικών οργάνων του παίκτη.
- Παντελόνι από ειδικό πολυεστερικό ύφασμα για την προστασία της λεκάνης και των τετρακεφάλων.
- Επικαλαμίδες από το γόνατο μέχρι το ύψος του αστραγάλου.
- Παγοπέδιλα, με ενισχυμένη επένδυση στο πίσω μέρος του ποδιού για την προστασία της φτέρνας από χτύπηματα από παγοπέδιλα αντιπάλων, μπαστούνια είτε το ίδιο το πακ.
Ο συνολικός εξοπλισμός κοστίζει γύρω στα 650 ευρώ κατά μέσο όρο μαζί με τα παγοπέδιλα για τον κάθε παίκτη. Έχει σημασία η ποιότητα του υλικού των προστατευτικών. Κυμαίνονται και από 300 ευρώ έως και 1600 ευρώmaximum.
Ειδικοί κανονισμοί
Faceoff
Η... σέντρα, το αντίστοιχο τζάμπολ για το χόκεϊ επί πάγου, αποκαλείται faceoff. Με αυτό γίνεται η έναρξη του παιχνιδιού και καθεμιάς από τις τρεις περιόδους.Το πακ είναι διεκδικήσιμο. Το κρατά ο κεντρικός διαιτητής στο χέρι του και οι δύο επιλεγμένη παίκτες της «άτυπης μονομαχίας» το διεκδικούν με τα μπαστούνια τους επιχειρώντας να το φέρουν ως πάσα σε συμπαίκτη τους προς την πλευρά της άμυνάς τους.
Offside
Στο χόκεϊ επί πάγου σε θέση offside παρατηρείται –κυρίως από τους πλάγιους διαιτητές- ο επιτιθέμενος που θα πατήσει μπροστά από τη μπλε γραμμή άμυνας των αντιπάλων πριν από το πακ. Αν όμως δεν πατήσει καθαρά και με τα δυο του πόδια, τότε δε σφυρίζεται offside και το παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά. Μόλις υποδειχθεί παίκτης offside, αυτομάτως το παιχνίδι διακόπτεται και συνεχίζεται από τον κοντινότερο κύκλο για faceoff.
Icing
Icing σφυρίζεται όταν ένας παίκτης που βρίσκεται πίσω από τη μπλε γραμμή άμυνας της δικής του ομάδας, με το πακ στην κατοχή του, επιχειρήσει μπαλιά η οποία θα προχωρήσει χωρίς να λάβει κατοχή ή να υπάρξει επαφή από συμπαίκτη του ή αντίπαλο μέχρι και τη στιγμή που θα περάσει –χωρίς γκελ στα boards περιμετρικά του παγοδρομίου- την κόκκινη γραμμή τέρματος των αντιπάλων. Αμέσως το παιχνίδι διακόπτεται από τον διαιτητή και γίνεται faceoff. Η ομάδα που υπέπεσε στο icing χάνει το δικαίωμα εκείνη τη στιγμή να πραγματοποιήσει αλλαγή.
Φάουλ
Γενικότερα, το χόκεϊ επί πάγου είναι άθλημα με πολύ πάθος, όπου επιτρέπεται σε αθλητικά πλαίσια η σωματική επαφή, το λεγόμενο bodycheck και το λεγόμενο ντουμπλάρισμα. Απαγορεύεται να σηκωθεί το μπαστούνι (stick) πάνω από τον ώμο του παίκτη. Τα σκληρά και βάναυσα μαρκαρίσματα απαγορεύονται. Ανάλογα με τη σκληρότητα του φάουλ, τιμωρούνται ανάλογα. Από ποινή δύο λεπτών εξόδου από τον αγωνιστικό χώρο (οι αντίπαλοι για το χρόνο αυτό αγωνίζονται με παίκτη παραπάνω) μέχρι και παραδειγματικά με αποβολή (disqualifier) από τον αγώνα και ποινή 2-5 αγωνιστική, εσχάτως και με πρόστιμο για τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα.
Πέναλτι
Φάουλ επάνω σε αντίπαλοεντός της επιθετικής του ζώνης (ανάμεσα στην κόκκινη και τη μπλε γραμμή της άμυνας της ομάδας που το διέπραξε) σφυρίζεται πέναλτι. Στο χόκεϊ επί πάγου η εκτέλεση του πέναλτι είναι κινούμενη. Το πακ τοποθετείται από το διαιτητή στη θέση του κεντρικού faceoff (τυπική θέση σέντρας) και έπειτα ο παίκτης ο οποίος επιλέγεται να εκτελέσει το πέναλτιπαίρνει φόρα πίσω από την κεντρική κόκκινη γραμμή, κοντρολάρει έπειτα το πακ και προχωράει ως τον τερματοφύλακα της αντίπαλης ομάδας, ο οποίος οφείλει να παραμείνει στη θέση του. Ο εκτελεστής δεν έχει δικαίωμα να σταματήσει. Αν δεν επιτύχει τέρμα, τότε το παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά με νέο faceoff.
Η εκτέλεση πέναλτι αποτελεί διαδικασία που ακολουθείται έπειτα από τη λήξη και του επιπλέον χρόνου της παράτασης και τόσο οι αθλητές όσο και οι τερματοφύλακες προπονούνται πάνω σε αυτό.
Ο τερματοφύλακας παραμένει στο χώρο της βαμμένης γαλάζιας ζώνης, η οποία αποκαλείται crease και έχει σχήμα ημικυκλίου στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και σχήμα τραπεζίου στο NHL και τα υπόλοιπα πρωταθλήματα Αμερικής (πλην του αμερικανικού κολλεγιακού πρωταθλήματος).
Η ιστορία του χόκεϊ
Το χόκεϊ επί πάγου έχει τις ρίζες του στον Καναδά. Φαίνεται ότι οι παγωμένες συνθήκες στη χώρα της Βόρειας Αμερικής ευνόησαν την ανάπτυξή του. Ιστορικοί πάντως, αντιτείνουν ότι η πραγματικές ρίζες του γενικού χόκεϊ ως παιχνιδιού μπαστούνια και πέτρα αντί για πακ ανεξαρτήτως τερέν βρίσκονται στην Ιρλανδία (αρχαία Αγγλία, προ Νορμανδών) και την Αρχαία Ελλάδα.
Όπως γίνεται φανερό, πρόκειται για την παραλλαγή χόκεϊ όπου οι δύο ομάδες αγωνίζονται πάνω σε πάγο (εντός παγοδρομίου). Πρόκειται για το πιο γρήγορο –με διαφορά- ομαδικό άθλημα του πλανήτη και από τα πιο γρήγορα του κόσμου σε όλα τα επίπεδα και τις κατηγορίες. Οι παίκτες κινούνται πάνω σε παγοπέδιλα στην επιφάνεια φυσικού ή τεχνητού πάγου. Πρόκετιαι για παραδοσιακά δημοφιλές άθλημα σε βόρειες χώρες όπως ο Καναδάς, η Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σουηδία, η Φινλανδία, η Τσεχία και η Σλοβακία. Μέσω της κατασκευής τεχνητών και κλειστών παγοδρομίων, έχει πλέον εξαπλωθεί διεθνώς και σε χώρες όπως η Τουρκία, η ΠΓΔΜ, το Ισραήλ, η Μογγολία, η Νότια Αφρική.Το χόκεϊ επί πάγου εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σαμονί της Γαλλίας το 1924 και αφού πρώτα είχε διεξαχθεί και για λογαριασμό των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1920 στην Αμβέρσα του Βελγίου. Σε κάθε περίπτωση, ανδρώθηκε ως άθλημα –και ακόμη περισσότερο στην επαγγελματική του μορφή- στο δυτικό ημισφαίριο και κατά κύριο λόγο σε Καναδά και ΗΠΑ με την ίδρυση του NHL το 1917 και την World Hockey Association στον Καναδά νωρίτερα, το 1909.
Βασικά συστήματα
Αρχίζοντας από την επίθεση -και όχι από την άμυνα, όπως στο ποδόσφαιρο- τα πλέον διαδεδομένα συστήματα στο χόκεϊ είναι τρία. Αναφερόμαστε σ’ αυτά που καθιερώθηκαν στις απαρχές του αθλήματος και από εκείνα πηγάζουν όλα τα μοντέρνα παραλλαγμένα επόμενα.
Πρώτο είναι το επιθετικό 2-1-2. Οι δύο wingers είναι αυτοί που ξεκινούν το πρέσινγκ ψηλά. Ντουμπλάρουν τον αντίπαλο με τη βοήθεια του κεντρώου ανάλογα με την πλευρά που θα κατευθυνθεί το πακ ύστερα από την πρώτη πάσα εκτός αμυντικής γραμμής.
Ανάλογο είναι και το δεύτερο, το λεγόμενο 1-2-2. Ο ένας από τους επιτιθέμενος ντουμπλάρει τον αντίπαλο κεντρικά καθώς καλύπτεται ταυτόχρονα από τον κεντρώο. Ο κεντρώος έχει ελαφρώς πίσω του τα δύο εξτρέμ, τους wingers δηλαδή. Πρόκειται για σύστημα που συνίσταται για το μπλοκάρισμα κάθετης πάσας.
Για το τέλος, αφήσαμε το αμυντικογενές 1-1-4. Ο κεντρώος πιέζει όσο μπορεί έχοντας για στήριγμα τον επιθετικό ενώ wingers και αμυντικοί ελέγχουν τους χώρους και βρίσκονται στην ίδια ευθεία με τους wingers να πιέζουν ψηλότερα την πρώτη πάσα στα άκρα, ανάλογα προς τα πού κατευθύνεται το πακ. Η πίεση γίνεται μέσα στην ουδέτερη ζώνη (από μπλε έως μπλε γραμμή).
Παγοδρόμια και εξοπλισμός: το DNA του αθλήματος
Το χόκεϊ είναι σε πρώτη ανάγνωση ακριβό άθλημα. Χρειάζεται εξειδικευμένο χώρο για να γίνει ο αγώνας. Τα παγοδρόμια αποτελούν δαπάνη, η οποία λείπει από την Ελλάδα. Ως τώρα τα πρωταθλήματα διεξάγονταν σε εμπορικά ιδιωτικά παγοδρόμια. Ωστόσο, μετά από τη δημιουργία των παγοδρομίων, τα κόστη ελαχιστοποιούνται. Στις ΗΠΑ χρησιμοποιούνται αθλητικοί πολυχώροι και γήπεδα που φιλοξενούν κυρίως αγώνες μπάσκετ ως παγδρόμια όπου διοργανώνονται αγώνες χόκεϊ επί πάγου. Κάτι ανάλογο συνέβη στη χώρα μας το 1992 με τη χρήση του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας στο Φάληρο ως παγοδρόμιο και έδρα του εθνικού πρωταθλήματος.
Συν τοις άλλοις, για κάθε παίκτη ο εξοπλισμός έχει κόστος. Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να υπάρχει έκπτωση για τους δηλωμένους αθλητές χόκεϊ και για τα νέα παιδιά που μαθαίνουν το άθλημα στις ακαδημίες.
Το χόκεϊ επί πάγου αποτελεί άθλημα με ισχυρή παράδοση στις Σκανδιναβικές χώρες –ιδίως σε Φινλανδία και Σουηδία-, σε Καναδά, ΗΠΑ και Ρωσία. Στο NHL ο μέσος όρος θεατών είναι 11.000 με 12.000 ανά αγώνα. Ανάλογη είναι η προσέλευση και στην αντίστοιχη ρωσική λίγκα (Kontinental Hockey League – KHL): 8.500-9.000 θεατές. Χαρακτηριστικό της... λατρείας του αθλήματος είναι το γεγονός ότι το 80% των εισιτηρίων των Μόντρεαλ Κανάντιενς φθάνουν να έχουν προπωληθεί για 52 μήνες μετά!
«Νους υγιής εν σώματι υγιεί» - Λεπτομέρειες και δεδομένα που κάνουν τη διαφορά
Το χόκεϊ επό πάγου αποτελεί άθλημα όπου ο θεατής βρίσκεται πολύ κοντά στον αθλητή. Επίσης, η ελευθεριότητα των κανόνων σε συνδυασμό με τις πολλαπλάσιες φορές που επιτρέπεται αγωνιστικά η σωματική επαφή παίκτη με παίκτη, το περίφημο bodycheck, δημιουργούν υπέρογκο πάθος και εκρκητικότητα στο παιχνίδι. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για το γρηγορότερο ομαδικό άθλημα στον πλανήτη αλλά και για σπορ με συνεχή κίνηση ειδικότερα. Κατά συνέπεια, η αδρεναλίνη που εκκρίνεται για λογιαριασμό κυρίως των παικτών και δευτερευόντως των τερματοφυλάκων μετριέται σε επίπεδα πέραν του κανονικού! Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε παίκτης εισέρχεται για πρώτη φορά στο 60λεπτο στον αγωνιστικό χώρο του παγοδρομίου με 60-65 σφύξεις ανά λεπτό και σε 60 δευτερόλεπτα ανεβαίνει στις 162 με 180 σφύξεις για να πέσει και πάλι στις 85 σφύξεις μετά από 90 δευτερόλεπτα minimum, τη στιγμή δηλαδή που γίνεται αλλαγή, χωρίς ποτέ να πέσει έως και πέντε λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα κάτω από τις 80 σφύξεις ανά λεπτό.
Το χόκεϊ επί πάγου αποτελεί απαιτητικό άθλημα και γυμνάζει πόδια, χέρια, στήθος, καρδιά και μυαλό. Τόσο σωματικά όσο και ψυχικά η άσκηση είναι διαρκής και εντατική. Χρειάζεται πλήρη προπόνηση σε όλα τα πεδία. Το NHL ειδικότερα δεν αποτελεί πρωτάθλημα προσώπων. Οι επαγγελματικές ομάδες έχουν πλήρες επιτελείο με εξειδικευμένα άτομα σε κάθε θέση, συμπεριλαμβανομένου και ιατρού ψυχολόγου. Στο άθλημα η ψυχολογία παίζει καθοριστικό ρόλο. Χρειάζεται όμως συν τοις άλλοις ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και συγκέντρωση. Οι παίκτες προϋποτίθεται να έχουν ισορροπημένο χαρακτήρα. Το χόκεϊ δρα ψυχοσωματικά στον παίκτη. Όσο ραγδαία είναι η άνοδος της απόδοσής του λόγω θετικής ψυχολογίας, τόσο απότομη είναι και η πτώση του σε περίπτωση αρνητικού συναισθήματος.
Πέραν των άλλων, ο παίκτης ενός αγώνα χόκεϊ κάνει κατά μέσο όρο 8 με 10,5 χιλιόμετρα ανά παιχνίδι τη στιγμή που αγωνίζεται χονδρικά 19-21 λεπτά ανά αγώνα, δηλαδή περίπου μία από τις τρεις συνολικά περιόδους που διαρκεί ο αγώνας. Σε κάθε αγώνα γίνονται περίπου 23-28 σουτ από κάθε ομάδα με στόχο προς την εστία. Αν υπάρχει διαφορά ποιότητας, δυναμικότητας (ή ψυχολογίας) ανάμεσα στις ομάδες, τα σουτ αυτά ενδέχεται να είναι ακόμη περισσότερα. Ένας συχνός αριθμός τερμάτων σε επαγγελματικό αγώνα NHL είναι άνω των πέντε. Όσο μικρότερη η διαφορά μεταξύ των ομάδων, τόσο λιγότερα τα γκολ. Από την άλλη, όσο γρηγορότερος –ο, ούτως ή άλλως, γρήγορος ρυθμός του αγώνα- τόσο περισσότερα τα σουτ!
Δεν πρέπει πάντως να παραγνωρίζουμε ότι σημαντικό ρόλο στον αγωνιστικό «γολγοθά» των 82 συνολικά αγώνων της κανονικής περιόδου στο NHL –δίχως να υπολογίζονται τα πλέι-οφ- παίζουν οι συνεχείς μετακινήσεις των ομάδων από πόλη σε πόλη, κάτι που ωστόσο φροντίστηκε ώστε να μειωθεί τα τελευταία χρόνια έπειτα από παράπονα του συλλόγου των αθλητών αλλά και κατόπιν επιταγών του κεντρικού marketing του NHL.
Η είσοδος πολλών Ευρωπαίων παικτών στο Αμερικανικό Πρωτάθλημα Χόκεϊ επί πάγου έκανε εν γένει το άθλημα ακόμη πιο γρήγορο –κυρίως στη σκέψη- και αναβάθμισε την έννοια τακτική. Στους αγώνες οι παίκτες κινούνται περισσότερο πλεον μακριά από το πακ έχοντας κατά βάση στο μυαλό τους να κλείνουν χώρους ώστε να κερδίσουν κατοχή. Η κατοχή του πακ για περισσότερο χρονικό διάστημα, σε συνδυασμό με τις εύστοχες πάσες αποτελούν το δυνατό συνδυασμό ενός «άτυπου γιατρικού» νίκης. Ταυτόχρονα, αρκετοί Καναδοί παίκτες εγκαταλείπουν εσχάτως το NHLγια να δοκιμάσουν την τύχη τους –εν μέσω... πλουσιοπάροχων συμβολαίων- και στη Ρωσική Ομοσπονδιακή Λίγκα Χόκεϊ (KHL). Είναι πάντως χαρακτηριστικό το γεγονός ότι την τρέχουσα σεζόν του 2011 και 2012 αγωνίζονται στο NHL επαγγελματίες παίκτες από 20 διαφορετικές χώρες.
Marketing και εμπορική επιτυχία
Σε ΗΠΑ και Ρωσία το χόκεϊ επί πάγου γνωρίζει εμπορική άνθηση και το επιτυχημένο marketing κινεί εκατομμύρια δολάρια πάνω από το άθλημα ενώ οι περισσότεροι αθλητές είναι ακριβοπληρωμένοι. Για χρόνια το NHL διεξαγόταν παραδοσιακά με έξι ομάδες, τους Original Six, όπως αποκαλούνται στην ιστορία του αμερικανικού επαγγελματικού χόκεϊ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους Μπόστον Μπρούινς, Σικάγο Μπλακχόκς, Ντιτρόιτ Ρεντ Γουίνγκς, Μόντρεαλ Κανάντιενς (αρχαιότερη ομάδα με ίδρυση το 1909), Νιου Γιορκ Ρέιντζερς και Τορόντο Μέιπλ Λιφς.
Όπως γίνεται κατανοητό, οι αγώνες ανάμεσα σε αυτές τις συγκεκριμένες ομάδες συγκεντρώνουν ιδιαίτερη βαρύτητα και ενδιαφέρον. Επίσης, τα προγνωστικά δεν επιβεβαιώνονται πάντα. Πάντως, δεν ισχύει το ίδιο όταν οι συγκεκριμένες ομάδες αναμετρώνται με άλλες, νεότερες στο θεσμό του NHL. Απλώς είναι χρήσιμο ο παίκτης να ξέρει ότι οι αναμετρήσεις ανάμεσα στις ομάδες του Original Six έχουν πάντοτε χαρακτήρα ντέρμπι. Ειδικότερα, οι αναμετρήσεις ανάμεσα στους Μόντρεαλ Κανάντιενς και τους Μπόστον Μπρούινς, είτε φιλοξενούνται στον Καναδά, είτε στη Μασαχουσέτη, προσιδιάζουν,για τους μη γνώστες του αθλήματος, εκείνων των Λος Άντζελες Λέικερς και Μπόστον Σέλτικς στο NBA.Η μοντέρνα εποχή για το NHL έχει την απαρχή της στην αγωνιστική σεζόν 1967-68 με τη δημιουργία της Ανατολικής και της Δυτικής Περιφέρειας. Ταυτόχρονα, οι ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα διπλασιάστηκαν: από έξι σε δώδεκα συνολικά. Την ίδια περίοδο δημιουργήθηκε και η φάση των πλέι-οφ με έπαθλο το Stanley Cup. To 1974-75 το σύστημα επανατροποποίηθηκε για να «χωρέσει» για πρώτη χρονιά της 18 ομάδες της λίγκας.
Τη σεζόν 1979-80 το ΝΗL απορρόφησε το WHA (WorldHockeyAssociation) και οι ομάδες αυξήθηκαν σε 21. Συγκεκριμένα, εντάχθηκαν οι Έντμοντον Όιλερς, Χάρτφορντ Γουέιλερς, Κεμπέκ Νορντίκς και οι πρώτοι Ουίνιπεγκ Τζετς (πριν συγχωνευτούν ουσιαστικά με τους Ατλάντα Θράσερς).
Το 1981-82 υιοθετήθηκε η ιδέα των υπο-περιφερειών για πρώτη φορά στην κανονική περίοδο και διατηρήθηκε και στα πλέι-οφ. Τέλος, το 1998-99 δημιουργήθηκαν οι τρεις κατηγορίες (υπο-περιφέρειες, αγγλιστί divisions) για κάθε κεντρική περιφέρεια (Ανατολή – Δύση) και το σύστημα διεξαγωγής, τόσο στην κανονική περίοδο, όσο και στα πλέι-οφ, πήρε τη μορφή που διατηρεί μέχρι σήμερα με 30 ομάδες. Οι «νεότερες» ομάδες του NHL είναι οι Κολοράντο Άβαλανς, οι Φίνιξ Κόγιοτς και οι Καρολίνα Χαρικέινς. Κατά τη διάρκεια της περσινής περιόδου (σ.σ. 2010-11) οι Ατλάντα Θράσερς μετακόμισαν στο Ουίνιπεγκ και μετονομάστηκαν σε Ουίνιπεγκ Τζετς, ομάδας που αγωνίστηκε στο παρελθόν στο NHL αλλά μέχρι πέρσι είχε εγκαταληφθεί.
Τα πλέι-οφ του NHL
Στη National Hockey League διεξάγονται πλέι-οφ μετά το πέρας της κανονικής περιόδου. Συνολικά συμμετέχουν 16 από τις 30 ομάδες, οκτώ από την Ανατολική και ισάριθμες από τη Δυτική Περιφέρεια. Στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται το τρόπαιο του πρωταθλητή, το οποίο αποκαλείται StanleyCup (κατά την αμερικανική παράδοση, κάτι αντίστοιχο του World Series στο μπέιζμπολ και του Super Bowl στο αμερικανικό ποδόσφαιρο είναι οι Stanley Cup Finals).
Τα πλέι-οφ διεξάγονται σε τέσσερις γύρους κοινού αριθμού αγώνων. Τα ζευγάρια κάθε γύρου κρίνονται στα επτά παιχνίδια ή αλλιώς, στις τέσσερις νίκες. Ο πρώτος γύρος των πλέι-οφ του Stanley Cup αφορά τους Προημιτελικούς Περιφέρειας. Όπως γίνεται αντιληπτό, από τη μία πλευρά του «δέντρου» των πλέι-οφ (οικείο από το αμερικανικό σύστημα πλέι-οφ του NBA) η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ νικών-ηττών, αντιμετωπίζει την όγδοη καλύτερη και ούτω καθεξής: ζευγάρια 1-8, 2-7, 3-6, 4-5). Η διαφορά σε σχέση με το NBA είναι ότι στον δεύτερο γύρο των πλέι-οφ, ανεξαρτήτως του ποια ζευγάρια έχουν προκριθεί στους Ημιτελικούς Περιφέρειας, η διασταύρωση ομάδων γίνεται με βάση και πάλι την κατάταξη στην κανονική περίοδο (regular season). Έτσι, αν, για παράδειγμα, η ομάδα που πέρασε πρώτη στα πλέι-οφ αποκλειστεί από την όγδοη, αυτομάτως η δεύτερη της κανονικής περιόδου βάσει ρεκόρ περιφέρειας περνά στη θέση της και αντιμετωπίζει την εναπομείνασα με το χειρότερο ρεκόρ από την ίδια περιφέρεια. Ακολουθούν, όπως αναμένεται, οι Τελικοί Περιφέρειας και ο Τελικός του Stanley Cup, όπου το πλεονέκτημα έδρας έχει η ομάδα από τις δύο που είχε το καλύτερο σερί νικών-ηττών (από τις δύο του τελικού) στην κανονική περίοδο.Η «χρυσή βίβλος» του NHL
Μόντρεαλ Κανάντιενς -> 23 πρωταθλήματα
Τορόντο Μέιπλ Λιφς-> 13 πρωταθλήματα
Ντιτρόιτ Ρεντ Γουίνγκς -> 11 πρωταθλήματα
Μπόστον Μπρούινς -> 6 πρωταθλήματα
Έντμοντον Όιλερς -> 5 πρωταθλήματα
Σικάγο Μπλακχόκς -> 4 πρωταθλήματα
Νιου Γιορκ Αϊλάντερς -> 4 πρωταθλήματα
Νιου Γιορκ Ρέιντζερς -> 4 πρωταθλήματα
Νιου Τζέρσι Ντέβιλς -> 3 πρωταθλήματα
Πίτσμπουργκ Πένγκουινς -> 3 πρωταθλήματα
Κολοράντο Άβαλανς -> 2 πρωταθλήματα
Φιλαδέλφεια Φλάιερς -> 2 πρωταθλήματα
Αναχάιμ Ντακς -> 1 πρωτάθλημα
Κάλγκαρι Φλέιμς -> 1 πρωτάθλημα
Καρολάινα Χαρικέινς -> 1 πρωτάθλημα
Λος Άντζελες Κινγκς -> 1 πρωτάθλημα
Ντάλας Σταρς -> 1 πρωτάθλημα
Τάμπα Μπέι Λάιτνινγκ -> 1 πρωτάθλημα
Για να γίνει καλύτερο και ανταγωνιστικότερο το Αμερικανικό Πρωτάθλημα Χόκεϊ και με σκοπό να μειωθούν τα ταξίδια και η κούραση των παικτών από την πληθώρα των αγώνων, το NHL τα τελευταία χρόνια άλλαξε σύστημα διεξαγωγής. Δεν αγωνίζονται όλες οι ομάδες μεταξύ τους τις ίδιες φορές, παρά δίνουν περισσότερους αγώνες με τις ομάδες της ίδιας επιμέρους περιφέρειας. Οι 30 ομάδες που μετέχουν συνολικά στο NHL χωρίζονται σε 15 στην Ανατολική και ισάριθμες στη Δυτική Περιφέρεια. Η κάθε περιφέρεια χωρίζεται σε επιμέρους περιφέρειες. Οι ομάδες αποκομίζουν βαθμούς βάσει του συνόλου νικών-ηττών (συμπεριλαμβανομένων και των μονών πόντων που «χαρίζουν» οι ισοπαλίες σε αγώνες που είτε κατέκτησαν τη νίκη ή όχι). Οι τρεις όμιλοι κάθε περιφέρειας γίνεται με γεωγραφικά κριτήρια. Οι πρώτες οκτώ ομάδες της κάθε κεντρικής περιφέρειας (Ανατολή ή Δύση) προκρίνονται στα πλέι-οφ. Συγκεκριμένα, προκρίνονται οι τρεις νικήτριες ομάδες κάθε επιμέρους περιφέρειας και οι καλύτερες πέντε της κεντρικής περιφέρειας στη συνέχεια. Κάθε ομάδα στη διάρκεια της κανονικής περιόδου δίνει συνολικά 82 αγώνες. Σε περίπτωση ισοβαθμίας δύο ή περισσότερων ομάδων στην κανονική περίοδο, τα κριτήρια είναι κατά σειρά: περισσότερες νίκες, περισσότεροι πόντοι στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, διαφορά τερμάτων στους μεταξύ τους αγώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου